Uitzien naar Christus' komst!

Vroeger was hij er bang voor. Tot hij iets mocht ervaren van Christus’ liefde voor zondaren. Nu kijkt hij uit naar het moment dat Christus terugkomt. Oud-ouderling Van Bochove is oud geworden. Hij heeft de wereld zien veranderen. “Ik vraag iedere dag: ‘Komt U alstublieft haastig, want met deze wereld gaat het niet goed. Maar wilt U niet terugkomen voordat al mijn kinderen, kleinkinderen en al de anderen die ik liefheb tot U bekeerd zijn?’ Tegelijk vraag ik er dan een beetje bang achteraan: ‘Of vraag ik nu teveel?’”

Hoe kijkt u terug op de tijd dat u jong was?
“Ik ben opgegroeid in de oorlog. Dat was geen makkelijke tijd. Er was honger, armoede en we leden kou. Dat heeft me gevormd. Toch overheersen de mooie herinneringen. Ik ben in een warm nest opgegroeid. We waren als gezin naar elkaar gericht. Mijn moeder is jong overleden, zij was nog maar vijftig. Maar juist door deze moeilijke omstandigheden waren mijn zussen en ik nauw op elkaar betrokken.”

Deze tijd is heel anders. Welke verschillen ziet u?
“Door de ontwikkelingen in de samenleving zijn jongeren veel meer naar buiten gericht. De media hebben daaraan bijgedragen. In mijn tijd golden de christelijke waarden en normen voor heel de samenleving. Eind jaren zestig is dat gaan veranderen. Voor ons was het vanzelfsprekend dat je naar de kerk ging en dat dat in je dagelijkse leven te zien was. Nu worden jongeren gedwongen om al jong duidelijke keuzes te maken. Normen veranderen snel. Dat merk je bijvoorbeeld aan hoe mensen naar het huwelijk kijken. In mijn tijd was het gewoon dat iedereen trouwde. Als mensen gingen samenwonen, werd er minachtend over ‘samenhokken’ gesproken. Ik ben weleens bezorgd over welke keuzes er gemaakt worden. Als we een keuze moeten maken om iets wel of niet te doen, moeten we niet vragen: ‘Wat is er verkeerd aan?’. Vraag je eens af: ‘Wat is er goed aan?’. Kan je niets goeds noemen? Dan moet je het niet doen!”

Het thema van deze Daniël is ‘Maranatha’. Kijkt u uit naar de wederkomst?
“Ik weet nog goed dat ik kind was, een jaar of acht. Ik lag lekker in het gras en keek naar de blauwe lucht. Er waren geen wolken. Gelukkig, dacht ik, dan komt de Heere Jezus vandaag niet terug! Dat is wel veranderd. Nu kan ik het met Guido de Brès zeggen: ’We verwachten die dag met een groot verlangen, om ten volle te genieten de beloften Gods, in Jezus Christus onze Heere‘ (NGB artikel 37). Al Gods kinderen verlangen naar Zijn zegen. Hij zal dan regeren, rechtvaardig, wijs en zacht. Dat staat in Psalm 72. Dit is een psalm voor Salomo, maar eigenlijk voor de Heere Jezus. Gods kind verlangt naar die regering, alle anderen moeten ervoor verschrikken.”

Hoe is dat uitzien bij u gekomen?
“Toen ik iets mocht ervaren van de liefde van God in de Heere Jezus Christus voor verloren zondaren. Welk een liefde dat Hij Zijn eigen Zoon wilde geven. Hij strafte de zonde aan Zichzelf. Wij hebben de eeuwige dood en straf verdiend. God gaf desondanks zijn enige Zoon. Wat voor liefde heeft God bewogen om dat te doen? Als ik daarover nadenk, zie ik ernaar uit om bij God te zijn. Met één beperking. Ik vraag iedere dag: ‘Komt U alstublieft haastig, want met deze wereld gaat het niet goed. Maar wilt U niet terugkomen voordat al mijn kinderen, kleinkinderen en al de anderen die ik lief heb tot U bekeerd zijn?’ Tegelijk vraag ik er dan een beetje bang achteraan: ‘Of vraag ik nu teveel?’ De reis kort op, ik ben nu vijfentachtig. Soms verlang ik er naar om bij de Heere te zijn en geen zonde meer te doen. Toch ben ik ook zo gebonden aan mijn vrouw, mijn kinderen. In het Ikazia ziekenhuis hangt een plaquette met de woorden ‘Mijn tijden zijn in Uw hand’. Altijd als ik daar ben, ga ik even voor de plaquette staan, om die woorden tot me door te laten dringen. Als dat zo is, dan is het goed!”

Meer lezen over Maranatha? Lees heel het interview op bladzijde 8-11 van Daniël#23.

Lees meer over het magazine.

Thema

Dit artikel valt onder een van onze basis thema's:

Lees meer: