We naderen het einde van de lijdenstijd. In de zeven weken voorafgaande aan Pasen staat de kerk stil bij het lijden en sterven van de Heere Jezus. Op weg naar Pasen gaat het veel over lijden, in het bijzonder het lijden van de Heere Jezus.
Lijden. Een woord waar een wereld achter schuilgaat. Allerlei vormen van lijden kom je tegen in het nieuws van elke dag, we leven in een wereld waar veel lijden is. Ver weg en dichtbij. Denk aan verschrikkelijke oorlogen of een verwoestende aardbeving. Maar ook als je een ziekenhuis binnenloopt, vind je er lijden.
Het hele leven van Jezus stond in het teken van ‘lijden’. Als je de evangeliën leest dan kom je ook verschillende aankondigingen van het lijden van de Heere Jezus tegen. Voor ons lijkt het misschien vanzelfsprekend dat Jezus moest lijden en sterven. Voor de discipelen was het echter helemaal niet zo vanzelfsprekend dat hun Meester moest lijden.
In Markus 8 lees je dat de Heere Jezus Zijn lijden aankondigt. Maar het blijkt dat deze boodschap niet aankomt bij de discipelen. Ze begrijpen niet dat Jezus moet lijden. Petrus gaat zelfs zover dat hij de Heere Jezus gaat bestraffen. Daarop spreekt Jezus hém aan met de woorden ‘Ga heen, achter Mij satanas, want gij verzint niet de dingen die Gods zijn, maar die der mensen zijn’. De Heere Jezus is heel scherp naar Petrus en laat zien dat de dingen anders zullen gaan dan hij verwacht.
Toch staat Petrus misschien niet zover van ons af. Want even voordat Jezus Zijn lijden aankondigt lezen we de belijdenis van Petrus: ‘Gij zijt de Christus’ (Markus 8: 26). Petrus belijdt daar onomwonden dat Jezus de Christus is, de langverwachte Messias. En zal die Messias niet juist een verlosser zijn? Iemand die zorgt dat het lijden verdwijnt? Eigenlijk best een begrijpelijke gedachte.
Maar de boodschap van Jezus is totaal anders. De Heere Jezus voorzegt dat Hij zal lijden, sterven én weer zal opstaan. In het vervolg legt Jezus uit dat niet alleen Hij moet lijden, maar dat ook Zijn discipelen zullen lijden. En dit lijden is niet iets wat hen tegen wil en dank overkomt, nee, de Heere Jezus moedigt Zijn volgelingen aan om zelf hun kruis op te nemen en Hem te volgen (Markus 8: 34).
Ik las ergens ‘Om tot de kudde van de Heere Jezus te horen, moet je je instellen op een moeilijke, zware en eenzame weg in de wereld’. Misschien denk je dan direct aan de vervolgde kerk. Maar in de Bijbel vind je ook een ‘stil’ lijden van degenen die de Heere dienen. Niet een zichtbaar martelaarschap, maar een eenzame weg als ‘vreemdeling’ op de wereld. Denk bijvoorbeeld aan Noach. Het volgen van Jezus is blijkbaar geen gemakkelijke weg. Tegelijk is het wel de énige weg tot het leven. ‘Want zo wie zijn leven zal willen behouden, die zal hetzelve verliezen, maar zo wie zijn leven zal verliezen om Mijnentwil, en om des Evangelies wil, die zal hetzelve behouden’.
Lijdenstijd gaat dus niet alleen over het lijden van de Heere Jezus . Ook als je Hem kent, zul je te maken krijgen met lijden. Toch heeft het lijden niet het laatste woord. Na de lijdenstijd komt Pasen. De lijdende Messias heeft de dood en het lijden overwonnen. Niet op de manier zoals Petrus dacht. Maar door Zijn lijden, bracht Hij verlossing voor zondaars!
Leer mij, o Heer, uw lijden recht betrachten,
In deze zee verzinken mijn gedachten:
O liefde die, om zondaars te bevrijden,
Zo zwaar moest lijden.
Rens van Rossum
