Want zo hoog de hemel is boven de aarde, is Zijn goedertierenheid geweldig over degenen die Hem vrezen. Zover het oosten is van het westen, zover doet Hij onze overtredingen van ons.
Psalm 103: 11-12
Een zandkorrel….
Een grassprietje.
Een bloem.
Een stofje op de weegschaal,
of een druppel aan een emmer.
Deze beelden uit de schepping gebruikt de Heere voor mensen.
Minuscule, geringe, kleine, mini voorbeelden.
Heel erg onbeduidend.
Zo ben jij, zo ben ik….
Als ik rondloop door de omgeving.
Zie ik soms niet veel.
alleen maar meters,
kilometers, immense lucht.
Ik, zo mini.
En boven mij, die uitgestrekte, enorme, onbegrensde blauwe lucht.
De lucht is eindeloos.
Zo veel groter dan ik zie.
Zo veel hoger dan ik bevat.
Zo onmisbaar voor het leven op aarde.
Waar we ook zijn, de lucht er is altijd.
Voor mij is de lucht als een beeld van Gods grootheid.
Zo onmetelijk.
Zo hoog.
Zo kijkend bedenk ik dat het westen nooit het oosten aan kan raken.
Zo ver zijn zij van elkaar verwijderd.
En wat is de hemel onpeilbaar hoog.
Wat een gigantische afstand tussen de hemel en de aarde.
Het zijn Bijbelse beelden van de grootheid van Gods goedertierenheid, van de rijkdom van Zijn genade en de volheid van Zijn vergeving.
Zo ver het westen verwijderd is van het oosten… zo ver wil Hij onze overtredingen wegdoen.
Zo allesomvattend is Zijn genade.
Zo groot en onbegrijpelijk.
Zo onevenredig….
Kijk jij zo wel eens vol verlangen naar de wijde lucht….
Zoveel grootsheid, zoveel vergeving... voor mij?
Aleid Nijhof
Serie: meer leren door het boek van de natuur, zoals je dit kunt lezen in artikel 2 van de Nederlandse Geloofsbelijdenis. Waarom deze serie? Hopelijk zijn deze korte meditaties een tegenhangertje in een onrustige wereld. Waarin hoofden gericht zijn op schermen, wil ik jongeren prikkelen om rond te kijken. Mijn wens is dat ze zo al fietsend of lopend, aan hun Schepper zullen denken. God heeft ons immers niet voor niets het boek van Zijn schepping geschonken.
