Zijn wereld was opeens heel, heel klein. Toch schrok Homayoun in Iran niet van zijn plotselinge ‘lockdown’. Ik hoop dat dit verhaal je een hart onder de riem steekt, juist als je went aan of worstelt met het veranderde leven in Nederland.
Nadat Homayoun tot geloof in de Heere Jezus was gekomen, vertelde hij anderen over Hem. Hij was behoedzaam - vrij cruciaal in het voor christenen vijandige Iran - en zo leidde hij ook de kleine gemeente die ontstond. Fluisterend, haast onzichtbaar.
Maar, de zon laat zich niet verbergen. Op een of andere manier werden de lichtstralen opgemerkt die Homayoun verspreidde.
In de gevangenis
Een inval. Een rit. Een deur in het slot. Opeens was alles anders. Gelukkig was Homayoun niet alleen. Met een paar lotgenoten besloot Homayoun dat deze plotselinge ‘lockdown' hem niet zou stoppen. Het goede nieuws van de Heere Jezus zou ook in de gevangenis worden gedeeld. Hij zag ook een groot voordeel: hij zou niet langer 'bedekt' en 'stiekem' hoeven te spreken.
Zo begon het licht te schijnen in de Iraanse cellen. Homayoun en de andere christenen vertelden gevangenen over Jezus. Vele van hen maakten wegwerpgebaren, sommigen dreigden en slechts enkelen luisterden. Maar die enkelen waren het waard. Sterker nog, de Heere alleen was het waard en dat maakte dat Homayoun volhield.
Geschreven Bijbel
In de gevangenis hadden de christenen geen Bijbel. Houmayoun en zijn broeders verzamelden papier en schreven alle Bijbelteksten op die ergens in hun geheugen rondzwierven. Ze vroegen daarnaast familieleden om Engelse brieven te schrijven met de tekst van de Bijbelboeken. Deze vorm werd door de bewakers - die het Engels niet beheersen - niet doorzien. Deze Bijbelboeken werden tientallen keren overgeschreven en verspreid onder medegevangenen.
Op z’n nummer
Vier jaar lang leefde Homayoun zo in ‘lock-up’, met een slot op de deur. Een periode van zoektocht, ontdekking en zegen, zo vertelde hij later: "Eerst dacht ik dat ik deze gevangenschap verdiende vanwege mijn zonden. Maar later ontdekte ik dat God deze periode van lijden gebruikte tot verheerlijking van Zijn Naam.
Homayoun vervolgt: “Wij Iraniërs zijn vrij arrogant. De gevangenis zette mij op mijn nummer, maakte mij nederig. De afbraak van mijn trots, dat is de grootste verandering die de verandering teweegbracht. Ik zeg niet dat ik nu nederig ben hoor! Maar ik ben wel degelijk veranderd."
Hoe ga jij om met de lockdown?
De afgelopen tijd is het woordje ‘lockdown’ niet weg te denken uit onze samenleving. Door de coronacrisis gaan veel dingen anders dan vroeger en dat vraagt om aanpassingsvermogen. Homayoun leert mij anders kijken naar de situatie. Alsof hij zegt: "Laat de situatie je niet naar beneden drukken. Ga door met wat je deed. Want: niet alleen je roeping blijft dezelfde. De Heere blijft dat ook."
Arco van Doleweerd
