Mogelijk is er een jongere die met een frons naar het thema van dit artikel kijkt. Hij of zij denkt misschien: “Daar gaan we weer.” “Weer een artikel over mediagebruik.” “We weten het wel zo ongeveer.” Voordat je afhaakt, lees nog even verder. Er wordt je niet verteld wat je moet doen. Er wordt je een waargebeurd verhaal verteld.
Hij was nog jong toen de eerste bioscopen in Nederland openden. Opgegroeid in een niet-christelijk gezin was er voor hem geen barrière om er naartoe te gaan. Hij deed het graag. Hij genoot van de beelden en de verhalen van de film. Niet alles kon door de beugel, dat besefte hij wel. Maar de afleiding na een week hard werken was meer dan welkom.
Jaren later kwam hij in contact met christenen, echte christenen. Hij werd geraakt door hun geloof, ging mee naar de kerk en God greep in! Alles werd anders, zijn leven, zijn denken en zijn doen. In plaats van op de wereld gericht, werd zijn leven op God gericht. Hij mocht geloven dat zijn zonden verzoend waren in het bloed van de Heere Jezus Christus. Alles was voldaan. Niets kon hem nog scheiden van de liefde van Christus.
Het was een man vol vuur, een strijder voor de Waarheid. Hij zei waar het op stond. Een man van geloof.
De ouderdom kwam en daarmee de gebreken. Bij ogenblikken mocht hij het weten. De Heere heeft mij verkoren. Ik mag Zijn kind zijn. Hij werd ziek. Het einde naderde. Daar lag hij in het ziekenhuis. Helemaal alleen. Hij overdacht zijn leven. Zoveel zonde en zoveel kwaad gedaan. De twijfel sloop in zijn hart. Het werd donker in zijn ziel. Op een nacht werd het benauwd, zo vreselijk benauwd. In zijn hoofd speelden de films. Al die films die hij ooit gezien had. Ze werden afgespeeld. Tot in detail zag hij ze. Een voor een. In zijn hoofd klonken duistere fluisteringen. “Het is te veel, je hebt veel te veel gezondigd. Dit vergeeft God niet. Je dacht het wel, maar je hebt je vergist.”
Daar lag hij, al zuchtend en biddend. Maar zijn God liet hem niet in de steek. Voor hem mocht gelden: Zij liepen als een stroom Hem aan. Hij liet hen nimmer schaamrood staan. En wendde straks hun lot (Ps. 34:3, berijmd). Na een lange nacht, mocht het morgen worden. Niet alleen in de natuur, maar ook in zijn ziel.
De Heere wilde hem vertroosten en hij mocht het zeker weten: Zo is er dan geen verdoemenis voor degenen die in Christus Jezus zijn... (Rom.8:1). De schuld was voor hem voldaan. Christus was ook voor zijn zonden gestorven. Hoe veel en hoe zwaar hij ook gezondigd had.
Hoe is het met jou?
En hoe is met ons? Met jou en met mij? Hoeveel beelden hebben wij al voorbij zien komen in ons leven? Dagelijks scrollen wij door een enorme hoeveelheid mogelijkheden. Je kunt elk moment kiezen. De keuze lijkt wel eindeloos. Welke keuzes maak jij?
Dit thema-artikel helemaal lezen? Kijk dan op bladzijde 8-11 van Daniël #16.
