In de pastorie van Dirksland gaan wij in gesprek met ds. K. Boeder. Al ruim zeven jaar mag hij deze gemeente dienen als herder en leraar. Tijdens het gesprek voelen en merken we dat de dominee bewogen is met de zielen van jongeren. “Als het voor Manasse kon, wie kan dan niet zalig worden?”
Wat kunnen we leren van het leven van Manasse?
“Als we naar het leven van Manasse kijken, zien we vooral Gods grote lankmoedigheid en barmhartigheid over een brute zondaar. Hij is opgevoed door zijn godvrezende vader Hizkia maar heeft zich willens en wetens van God afgekeerd. Heel bewust is hij zich in de zonde gaan uitleven. En toch heeft de Heere hem willen bekeren! Wat een wonder. Zijn leven is niet beschreven tot navolging. De Heere vraagt van ons allemaal gehoorzaamheid aan Zijn geboden en het wandelen in Zijn inzettingen naar Zijn Woord. Daar wil Hij Zijn zegen over geven.”
Manasse was voor het oog een brute zondaar, hij leefde uiterlijk in de zonde. Ben je voor God dan een groter
zondaar?
“De zonde die je niet doet, hoef je ook niet te bewenen. Tegelijkertijd maken wij onderscheid tussen geboden en allerlei zonden, maar elke zonde is een zwaardslag in het hart van God, zo schrijft een puritein. Het is een voorrecht als je bewaard mag worden voor het uitleven van de zonde, maar ik zeg wel eens in mijn gemeente: Alle zonden die de wereld uitleeft, leven bij mij vanbinnen. Het is een wonder als het er niet uit komt.”
Waarom laat de Heere de zonde zo lang toe?
“Het antwoord daarop is niet eenvoudig. Wij denken vaak heel menselijk. Er kunnen dingen gebeuren in je leven of naaste omgeving, die de Heere wil gebruiken voor jezelf of een ander. Zo werd ik krachtdadig stilgezet bij het kistje van ons neefje wat kort na zijn geboorte overleden was. Dat kind had maar enkele uren genadetijd gehad, terwijl ik mij tot die tijd niet echt om de eeuwigheid bekommerd had. Van toen af werd het anders. Ik werd zondaar voor God en de nood werd geboren: hoe kom ik met God in een verzoende betrekking? De wet veroordeelde en het leven getuigde tegen mij. Zo kan de Heere dingen in het leven laten gebeuren, waardoor een mens op de plek komt waar hij moet zijn.”
Hoe werkte de Heere toen verder in uw leven?
“Ik was altijd al stil, maar werd toen nog stiller. Ik was bang dat deze ‘indruk’ weer overging… Toch is de Heere in Zijn grote lankmoedigheid verder gaan werken in mijn leven; na vele bange worstelingen waar het aan mijn kant onmogelijk werd, gaf de Heere wat ruimte met: Mijn genade is u genoeg. Tijdens de zwangerschap van ons vijfde kindje werd mijn vrouw zo ernstig ziek dat voor het leven van vrouw en kindje gevreesd werd. Als door een wonder mochten zij erdoor komen. De Heere gaat soms diepe wegen om de mens te verootmoedigen. Middelijkerwijs heeft de Heere deze weg willen gebruiken en gaf Hij de ruimte te zien in die dierbare Christus en een dag voor de geboorte van ons kindje behaagde het de Heere Zichzelf in mijn ziel te openbaren.”
Meer lezen? Lees heel het thema-artikel op bladzijde 8-11 van Daniël #13 (2023).
