Laatst riep ik mijn dochter van 7 jaar. Het bleef stil. “Lieverd, waarom luister je niet naar papa?”
“Omdat ik graag doe wat ik zelf wil papa.”
Het raakte mij.
Ik dacht: Ja, zo zijn wij nu ook tegenover God.
Ik moest hier aan denken bij het woord ‘roepen’. Het begint al in het paradijs, waar de Heere naar de mens roept: ‘Adam waar ben je?’ Adam riep niet, maar God riep!
Zo roept God ons in de Heere Jezus vandaag ook nog toe: ‘Jonathan, Michiel, Marit, waar ben je?’ Of ‘Waarom luister je niet naar mij?’
De Opperste Wijsheid roept overluid daarbuiten, Zij verheft Haar stem op de straten (Spreuken 1: 20).
Hoor jij het ook? De Heere zegt in vers 21 t/m 23 dat Hij echt het allerbeste met je voor heeft… Hij wil niet dat je verloren gaat!
Hoor jij Zijn stem?
Of denk jij hetzelfde als mijn dochter? Ik hoor het wel, maar ik wil zo graag mijn eigen zin doen, ik wil helemaal niet naar u luisteren.
Straks (morgen?) is het te laat, dan zal God nooit meer antwoorden als jij naar Hem roept. Dat lezen we in vers 24 t/m 28. Er komt ook een moment dat de Heere niet meer roept. En dan? Als er geen genadetijd meer is dan zal de Heere je uitlachen en bespotten. Als verwoesting en verderf komt, dan is het te laat om God te zoeken en om genade te roepen.
Misschien denk je: onbegrijpelijk… dat is toch niet eerlijk dat God zal lachen in de ondergang van mensen? Vergeet dan dit niet: de Heere laat deze straf komen, na een periode dat het Woord is verkondigd en er níet is geluisterd naar Zijn roepen. Ongehoorzaam geworden in het paradijs en ons leven lang ongehoorzaam gebleven.
Daarom, wees even stil.
Lees Spreuken 1 vers 20 t/m 28 nog eens door.
Zing Psalm 95 vers 4, waarin de Heere
vandaag tegen jou zegt:
“Gelooft Mijn heil en troostrijk woord
Verhard je niet, maar laat je leiden.”
Roep jij nu net als Bartimeüs: “Gij Zone Davids, ontferm U mijner”?
Jan-Pieter Jelier
