Dick en Marja Korpel zijn in 2009 namens ZGG en op verzoek van de Nigeria Reformed Church (NRC) uitgezonden als zendingswerkers naar Nigeria. Terwijl Dick zich als consultant administratief medewerker inzette, deelde hij ook zijn kennis op de Bijbelschool. Marja, een verpleegkundige, gaf gezondheidslessen aan de Bijbelschool en aan de studenten van de kliniek. Na een intensieve periode van 5 jaar keerden ze in augustus 2014 terug naar Nederland, om vervolgens een maand later opnieuw te worden aangenomen door Zending Gereformeerde Gemeenten (ZGG). In dit artikel vertellen ze ons meer over hun werk.
Wisten jullie al vroeg dat jullie de zending in moesten?
Dick: “Nou, dat is wel een leuke vraag. Ik was er wel mee bezig toen ik zo’n 17 jaar oud was. Goede herinneringen uit die tijd heb ik aan ds. Vreugdenhil, die tijdens zijn verlof in Nederland preekte en indruk maakte met zijn verhalen en enthousiasme. Hoewel Marja in eerste instantie niets voor deze roeping voelde, voelde ik me er wel toe aangetrokken. In de jaren ‘90, toen we in Utrecht woonden, was er een JV-bijeenkomst naar aanleiding van een actie van de Jeugdbond. Op deze avond sprak Jan Mauritz over Ecuador. Op dat moment voelde ik al een band met Ecuador. Deze gevoelens kwamen en gingen, maar het diepe verlangen dat ik later zou ervaren, was er nog niet.”
Marja: “Je kunt je leven heel mooi inrichten. Maar bij ons ging het wegen waar de Heere in ons plan was. En we hebben toen ook mogen vragen: ‘Heere, wat wilt U met ons leven?’ En dat willen we ook echt doorgeven aan jongeren. Laat de Heere je koers bepalen in je leven, zoals in je studie en werk. Dan gaat de Heere je leiden waar Hij je hebben wil. En dan kan ik wel zeggen dat ik de zending niet in wil, maar dan houdt dat op en dan moet je. Zo denk je het leven op de rit te hebben en dan moet je in een keer heel wat anders gaan doen.”
Wat kun je in Ecuador merken van advent?
Marja: “Helaas is er maar weinig van advent te merken. Rond oktober zie je wel dat er allerlei winkels worden geopend voor de verkoop van kerstspullen. Maar verder wordt er naast het commerciële erg weinig aandacht besteed aan de adventsperiode. Op Kerstavond gaan de meeste mensen eerst naar de mis in de Rooms Katholieke kerk en vieren daarna uitbundig de kerstnacht. Deze nacht staat vooral in het teken van samenzijn met familie en genieten van goed eten. Onze gemeenten organiseren tijdens Kerst altijd iets bijzonders, zoals gezamenlijke zangbijeenkomsten. Hiermee proberen we ook meer ouderen en kinderen naar de kerk te trekken, in de hoop dat ze blijvend betrokken raken bij de gemeente.”
Zendingswerk is werk van een lange adem. Hoe ervaren jullie dit?
Dick denkt na: “We hebben na 26 jaar een gemeente van 40 leden in Guayaquil. Natuurlijk zouden we graag zien dat de groei van de gemeente sneller gaat. Om een voorbeeld te geven, we hebben momenteel ongeveer 100 kinderen op de zondagsschool. Ons verlangen is dat deze kinderen honger naar het Woord van God krijgen. Echter, de harde realiteit is dat het overgrote deel van deze kinderen niet langdurig betrokken blijft. Het blijft altijd wel onze wens en ons gebed dat er meer bijkomen. Wanneer je weet dat je op een bepaalde plek moet zijn, rust de verantwoordelijkheid op je om je volledig in te zetten. Het vereist het maken van contact, openstaan voor anderen, maar ook de bereidheid om los te laten. Als we dan ‘s avonds gaan slapen, bidden we wel eens: ‘Heere, we hebben ons ingespannen in Uw Koninkrijk en nu gaan we slapen en we geven het terug in Uw handen. Want het is Uw kerk.’ Dat geeft ook iets ontspannends.”
Wat heeft advent met zending te maken?
Dick: “Zonder advent is er geen zending. De kern van de hele Bijbel draait om de komst van Christus, die de scheppingsorde vernieuwt en herstelt. Met Zijn komst in de wereld is dit een realiteit geworden. En het goddelijke plan is tot uitvoering gebracht. Dit legt de basis voor de verspreiding van het Evangelie. Want Gods plan is nog niet gereed. Er moeten nog mensen tot God bekeerd worden en dat is de zendingsopdracht.”
Meer lezen? Lees heel het thema-artikel op bladzijde 8-12 van Daniël #21 (2023).
