Een bekend woord. Een werkwoord.
Misschien ben je er bewust mee bezig. Je waardeert wat je hebt. Je waardeert de ander. Je spreekt dit ook naar diegene uit.
Misschien weet je niet wat je moet waarderen. Alles zit tegen, niets gaat zoals je het wil. Of: door een druk leven vergeet je te waarderen. Veel dingen slokken je tijd op en waarderen schiet erbij in.
Ik hoor bij die laatste groep. Ik probeer het vaak: waarderen. Maar aan het einde van de dag realiseer ik me: ik ben het weer vergeten.
Ik las hierover pas een wijze zin:
“Leer te waarderen wat je hebt, voordat de tijd je laat beseffen wat je had.”
Wie deze woorden uitgesproken heeft, is voor mij onbekend, maar ze zijn zeker waar! Gezondheid pas waarderen als we ziek zijn. Vrijheid pas waarderen als we die kwijt zijn.
De afgelopen tijd zijn er veel nare, onverwachte dingen gebeurd. Jonge mensen zijn overleden. Er zijn families achtergebleven. Een leegte, groot verdriet.
Ik mag met zieke kinderen werken. Ik zie van dichtbij het verdriet en de machteloosheid. Die gezinnen missen een zorgeloze vrijheid, die ze eerst wel hadden. Zo is er veel meer om op te noemen.
En dan terugkomen bij het woord, het werkwoord ‘waarderen’. Wat is er veel om dagelijks te waarderen. Veel kleine dingen, normale dingen. In het woord ’waarderen’ zit het woord ’waarde’. Ergens waarde aan geven. Blij zijn met wat je hebt, omdat het niet vanzelfsprekend is. Zegeningen. Onverdiend. Naar Wie ga je met je waardering? Kom je bij Hem, die alles aan je geeft? Alles, dus ook de zorgen. Ook als je de zorgen helemaal niet kan waarderen, mag je bij Hem komen. Zorgen maken duidelijk wat werkelijk belangrijk is, wat werkelijk waarde heeft. Ken je Hem persoonlijk, de Parel van grote Waarde?
Waarderen.
Een bekend woord. Een werkwoord.
